تاریخچه برش
مقدمه
مفهموم برش
برش نوعی تغییر شکل است که در طی این فرآیند قطعات و مواد گوناگون(مانند سنگ، فلز، چوب، پارچه و …) را میتوان به سایزها و اشکال متفاوت تبدیل کرد.
برش سنگ در دوران برنز
یکی از فن آوری های از دست رفته در انتهای دوره برنز، حرفه سنگ و سنگ تراشی است. فن آوری که حتی نمی تواند توسط دستگاه های مکانیکی مدرن – حتی مته های الماسی – تکرار شوند.
شما به اندازه بلوک های سنگی بزرگ در اهرام های بزرگ نگاه کنید، واقعا تعجب می کنید که چطور آنها را در محل قرار داده اند، و چطور به طور دقیق اندازه گیری و برش داده شده اند. یکی از مواردی که اغلب در مورد تراش سنگ در دوران قدیم نادیده گرفته می شود، سفالگری سنگ های قیمتی با سنگ های آذرین سخت در عصر نقره است. در اتاق های پادشاهی موزه قاهره ده ها مورد از گلدان ها، کاسه ها، جعبه های بزرگ و مجسمه هایی که از شیار، دیوریت، گرانیت و ابسیدین حک شده اند نگهداری می شود بدون پاسخ به این سوال که چگونه مجسمه سازان باستان با این دقت و ظرافت شکل های خود را برش داده اند.
به نقل از کارشناسان سنگ تراشی مدرن و معماران، حتی با ابزارهای قدرتمند امروز، الماس و دریل ها، همان سنگ قبر سفالی راهم نمی توان مجددا خلق کرد. کارشناسان باستان شناسی به عنوان نظریه پرداز هنوز درک خیلی پایینی از ابزار مصریان باستان مانند توپ های مخصوص کوبیدن و ابزار مس و سنگ دارند.
تاریخچه ۷۰۰۰ ساله صنعت حجاری و برش سنگ در ایران
تاریخچه استفاده از سنگ در ایران بیشتر از ۱۲ هزار سال می باشد که سابقه آن را میتوان از کاخ ها و بناهای تاریخی ایران برآورد کرد. تخت جمشید، پاسارگاد و بسیاری از بناهای دیگر ایران حکایت از قدمت استفاده از برش سنگ در ساخت بناها را دارد. امروزه صنعت سنگ ایران جایگاه چهارم را در تولید کسب کرده است و انواع سنگ های ایرانی در برج ها و موزه های کشورهای مختلف دیده می شود.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته اولین دستگاه های تراش در سال های ۱۳۰۰ تا ۱۳۱۰ هجری شمسی به ایران وارد شدند و توانستند به مرور زمان در تمامی صنایع جایگزین روش های قدیمی و سنتی دستی شوند.
