تاریخچه صنعت سنگ در ایران
۱۳ آذر ۱۳۹۸
پلیسه گیری
مقدمه
در گذشته برای رسیدن به کیفیت بالا سطح موارد تولید شده، پلیسه گیری از لبه ها و پرداخت سطوح عنوان شد و کم کم با تلاش صنعتگران توسعه یافت. در این راستا روشهای مختلفی جهت انجام فرآیند پرداخت و پلیسه گیری به وجود آمد.
پلیسه چیست؟
پلیسه به برجستگی های کوچک، تیز و ناخوشایندی که روی یک قطعه پس از فرآیند ساخت باقی می ماند گفته می شود. برای پلیسه گیری روش های مختلفی وجود دارد که انجام این روش ها بستگی به جنس، ابعاد و شکل ظاهری قطعه دارد. تمیزکاری فلزات به دو روش مکانیکی و شیمیایی انجام می گیرد. از روش های مکانیکی می توان به پلیسه گیری، امواج ماورای صوت، سنباده زنی، پولیش مکانیکی، رسوب زدایی مکانیکی و پاکسازی توسط اشعه لیزر اشاره کرد.
از جمله تمیزکاری فلزات به روش شیمیایی الکتروپولیش، تمیزکاری به کمک حرارت، تمیزکاری غوطه وری و تمیزکاری با حلال ها می باشد.
پلیسه گیری
پس از تغییر شکل روی قطعات صنعتی، گوشه های نوک تیز و پلیسه هایی بوجود می‌آید که بسیار تیز است و باعث ایجاد تنش می‌شود. از این رو، این ناهمواری های سطحی را باید به روشی از روی سطح پاک نمود. امروزه با استفاده از دستگاه های برش و ماشین کاری با دقت بسیار بالا، می توان پلیسه ها را تا حدودی حذف کرد.
انواع روش های پلیسه گیری:
پلیسه گیری به روش های مختلفی انجام می شود مانند:
- صیقل مغناطیسی
- روش پرداخت با ذرات ساینده
- روش ارتعاشی
- پرداخت چرخشی
- روش الکتروشیمیایی
که در این مقاله به اختصار به تعریف روش پرداخت با ذرات ساینده می پردازیم.
پرداخت با ذرات ساینده
یکی دیگر از روش های پلیسه گیری استفاده از ابزار های دستی و ماشینی مانند سنباده ها و صفحات ساب می باشد. در روش استفاده از ساب فرآیند براده برداری بسیار ظریف توسط ذرات ساینده چسبیده شده به صفحات ساب انجام می شود. با استفاده از پرداختکاری به راحتی می توان ناصافی ها، پلیسه ها و اثرات تعمیری جوش را از بین برد و همچنین سطوح قطعه را صیقل داد و صاف کرد.
پلیسه گیری با ساب ها و سنباده ها با درجه های مختلف است که می توان سطح فلز را با آنها تمیز کرد.
